 |
| Mijn keyboard: Yamaha PSR 270 |
Toen ik een jaar of 11 was kregen ze bij mijn vriendinnetje Marjan thuis een orgel. Daar waren ze heel blij mee en vooral trots. Marjan mocht op orgelles en ik mocht af en toe ook aan de toetsen komen. Ik kon geen noot lezen maar speelde op gehoor en keek hoe mijn vriendinnetje het deed. Zo had ik binnen de kortste keren de vlooienmars onder de knie maar wel..... OP MIJN MANIER. 😉
Op een dag kwam ik uit school en zag dat er bij ons een pikzwarte piano binnen stond. Die kwam nog uit het ouderlijk huis van mijn peettante die bij ons woonde en nu was hij van ons. En ik? Ik was superblij. Van mijn ouders mocht ik als ik dat wilde op pianoles maar ik hield er niet van om na school ook nog op de muziekschool te moeten luisteren naar een leraar. Ik kon dat zelf wel vond ik. Ik kocht twee lesboeken en leerde mezelf pianospelen. 🎹
Nog altijd vond ik het noten lezen lastig en legde ik de boeken snel aan de kant.
Ik vond het veel leuker om zelf op eigen houtje wat te spelen en schreef mijn eigen liedjes. Niet perfect maar voor mij wel want ik deed dit puur voor mezelf; als hobby en voor mijn plezier maar wel..... OP MIJN MANIER. 😉
Mijn twee oudere broers hadden me toen ik klein was al geleerd blokfluit te spelen en ik vond muziek maken superleuk maar wel..... OP MIJN MANIER. 😉
Mijn oudste broer had twee gitaren, een akoestische en een elektrische gitaar en mijn andere broer had ook een akoestische gitaar. Zij woonden ondertussen beiden al op kamers en dus vroeg ik met Sinterklaas mijn eerste gitaar en ik kreeg een beginnersgitaar. Mijn jongste broer leerde mij diverse akkoorden en ik zong en speelde liedjes van The Beatles, Cat Stevens en Leonard Cohen. Verder improviseerde ik erop los..... OP MIJN MANIER. 😉
Toen ik het wat beter onder de knie had kreeg ik mijn tweede gitaar, een volwassen exemplaar.
Toen ik getrouwd was kreeg ik van mijn man een klein Yamaha keyboard en later werd dat een groter orgel en ik had veel plezier in het spelen op dat orgel en mijn gitaar.
Toen ik 25 was sloeg het noodlot toe: Ik werd als kraamvrouw getroffen door een herseninfarct.
Tijdens mijn revalidatieperiode werd al snel duidelijk dat ik mijn linkerhand niet meer zou kunnen gebruiken. Het ergste vond ik natuurlijk dat ik niet alles zelf kon doen met de kinderen waarvan de jongste nog een baby was. Ook mijn hobby's kon ik niet meer doen zoals ik gewend was.
Ik heb geleerd te kijken naar wat ik wél kan en me daarop te focussen. Helaas lukte het orgelspelen niet meer want dat was een orgel zonder moderne snufjes waar je echt twee handen voor nodig had. Dat orgel heb ik verkocht aan een oudere man. Mijn gitaar heb ik aan mijn broer gegeven voor een paar tientjes, zo bleef hij in de familie en hij speelde er graag op., hij leende hem nl. vaak omdat jij die van mij fijn vond om op te spelen.
Lang heb ik gezocht naar een geschikt muziekinstrument voor één hand maar vond ik niet.
Na een tijdje begon het te kriebelen en heb ik van mijn man een Yamaha keyboard 🎹gekregen waar je ook de begeleiding met één vinger kunt spelen. Ik maakte een spalkje voor mijn vinger en kon weer lekker spelen.... OP MIJN MANIER. 😉
Op een dag kwam ik uit school en zag dat er bij ons een pikzwarte piano binnen stond. Die kwam nog uit het ouderlijk huis van mijn peettante die bij ons woonde en nu was hij van ons. En ik? Ik was superblij. Van mijn ouders mocht ik als ik dat wilde op pianoles maar ik hield er niet van om na school ook nog op de muziekschool te moeten luisteren naar een leraar. Ik kon dat zelf wel vond ik. Ik kocht twee lesboeken en leerde mezelf pianospelen. 🎹
Nog altijd vond ik het noten lezen lastig en legde ik de boeken snel aan de kant.
Ik vond het veel leuker om zelf op eigen houtje wat te spelen en schreef mijn eigen liedjes. Niet perfect maar voor mij wel want ik deed dit puur voor mezelf; als hobby en voor mijn plezier maar wel..... OP MIJN MANIER. 😉
Mijn twee oudere broers hadden me toen ik klein was al geleerd blokfluit te spelen en ik vond muziek maken superleuk maar wel..... OP MIJN MANIER. 😉
Mijn oudste broer had twee gitaren, een akoestische en een elektrische gitaar en mijn andere broer had ook een akoestische gitaar. Zij woonden ondertussen beiden al op kamers en dus vroeg ik met Sinterklaas mijn eerste gitaar en ik kreeg een beginnersgitaar. Mijn jongste broer leerde mij diverse akkoorden en ik zong en speelde liedjes van The Beatles, Cat Stevens en Leonard Cohen. Verder improviseerde ik erop los..... OP MIJN MANIER. 😉
Toen ik het wat beter onder de knie had kreeg ik mijn tweede gitaar, een volwassen exemplaar.
 |
| Mijn gitaar en ik. |
Toen ik getrouwd was kreeg ik van mijn man een klein Yamaha keyboard en later werd dat een groter orgel en ik had veel plezier in het spelen op dat orgel en mijn gitaar.
Toen ik 25 was sloeg het noodlot toe: Ik werd als kraamvrouw getroffen door een herseninfarct.
Tijdens mijn revalidatieperiode werd al snel duidelijk dat ik mijn linkerhand niet meer zou kunnen gebruiken. Het ergste vond ik natuurlijk dat ik niet alles zelf kon doen met de kinderen waarvan de jongste nog een baby was. Ook mijn hobby's kon ik niet meer doen zoals ik gewend was.
Ik heb geleerd te kijken naar wat ik wél kan en me daarop te focussen. Helaas lukte het orgelspelen niet meer want dat was een orgel zonder moderne snufjes waar je echt twee handen voor nodig had. Dat orgel heb ik verkocht aan een oudere man. Mijn gitaar heb ik aan mijn broer gegeven voor een paar tientjes, zo bleef hij in de familie en hij speelde er graag op., hij leende hem nl. vaak omdat jij die van mij fijn vond om op te spelen.
Lang heb ik gezocht naar een geschikt muziekinstrument voor één hand maar vond ik niet.
Na een tijdje begon het te kriebelen en heb ik van mijn man een Yamaha keyboard 🎹gekregen waar je ook de begeleiding met één vinger kunt spelen. Ik maakte een spalkje voor mijn vinger en kon weer lekker spelen.... OP MIJN MANIER. 😉
Mijn dochter werd groter en zij kan geweldig mooi gitaar spelen. Omdat ze als lerares op de basisschool werkt komt dat goed van pas. Dochterlief heeft ook even mijn keyboard geleend nadat ze samen ging wonen maar deed er na een tijdje niet veel meer mee.
En bij mij...... begon het weer te kriebelen dus vroeg ik of ze hem nog had.
'Hij staat op zolder, neem hem maar weer mee', zei ze. Zodoende staat hij weer op z'n plekje, bij mij thuis op mijn hobbykamer. En ik? Ik speel weer lekker mijn eigen deuntjes....OP MIJN MANIER.😉
Ook met mijn beperking oefen ik mijn hobby's uit zoals tekenen, schilderen, Encaustic-Art en weer keyboard spelen maar wel.... OP MIJN MANIER.😉
@Maria
Update mei 2020
Het keyboardspelen bracht toch teveel moeite met zich mee dus is hij weer weg.
~*~
Reacties
Een reactie posten
Dankjewel voor je reactie.